Daarbij is het wel noodzakelijk vooraf goed na te gaan gedurende welke periode tussen hoog- en laagwater er op de geplande route genoeg water staat om over heen te kunnen varen. Op de zeekaarten staan op veel plekken, zowel in de geulen als op de ondiepere delen en op de droogvallende platen de waterdieptes aangegeven in meters, zie op onderstaand voorbeeld.
De kleuren geven de diepte globaal aan: wit is minimaal 5 m diep, lichtblauw heeft een minimale diepte van 2-5 m, blauw een minimale diepte van 0-2 m. Groene gebieden vallen bij laagwater droog. Gele gebieden blijven ook met hoogwater normaliter droog. De getallen in de witte t/m blauwe gebieden geven de waterdiepte aan t.o.v. het reductievlak (zie navigatie op het Wad voor nadere uitleg). In de groene gebieden geven de getallen de hoogte van de bodem boven het reductievlak. Omdat de groene gebieden bij laagwater droogvallen, zijn de getallen in het groene gebied altijd negatief. 31 geeft een diepte van 3,1 m boven het reductievlak aan, 23 geeft aan dat ter plekke de bodem 2,3 m boven het reductievlak ligt. In feite zijn de getallen op de droogvallende gebieden hoogtegetallen, maar noemen we alle dieptecijfers op de kaart kaartdieptes; positief voor dieptes onder het reductievlak en negatief voor dieptes boven het reductievlak.
Voor elke plek waar op de kaart een getal staat, is een schatting te maken hoeveel water je er op een bepaald moment tussen hoog- en laagwater mag verwachten door gebruik te maken van de 1/7e en de 1/12e regel (zie navigatie op het Wad voor de uitleg van beide regels). Voor de gemiddelde waarde van laagwater en hoogwater bij doodtij en springtij is gebruik gemaakt van de tabel die op de zeekaart staat weergegeven. Deze rekenmethode van de verwachte waterdiepte geeft een grove schatting van de te verwachte waterdiepte omdat uit wordt gegaan van gemiddelde hoog- en laagwater waarden voor een groot gebied en omdat de op de kaart vermelde kaartdieptes vaak ook maar een schatting zijn en vaak gebaseerd zijn op gedateerde opgaven. Anders dan voor de belangrijke geulen, worden de waterdieptes op de kleinere geulen en platen maar incidenteel gemeten. De dag van springtij of doodtij ligt gemiddeld 2 dagen na volle of nieuwe maan, resp 1e kwartier of 3e kwartier, maar varieert ook. Daarnaast kunnen de (weers)omstandigheden voor die dag en plek van invloed zijn op de daadwerkelijke waterdiepte.
Ondanks al deze vergrovingen komen de perioden dat er tenminste 30 cm water staat voor een ondiepte redelijk overeen met de waarden die met het programma QuickTide zijn te berekenen.
Uitgangspunt zijn de op de waterkaart opgegeven kaartdieptes. Deze kaartdieptes op de kaart geven de afstand van de bodem tot het reductievlak aan, vergelijk de getallen 66, 12 en 04 in het kaart detail met het schema in de figuur hiernaast.
Het reductievlak is een denkbeeldig horizontaal vlak waaraan ook een hoogwaterwaarde (bijv. 238 cm) en laagwaterwaarde (bijv. 65 cm) zijn gerelateerd. Zo is te berekenen hoeveel water er bij hoogwater of laagwater boven een punt staat waarvoor op de kaart een kaartdiepte wordt gegeven. 
Omdat het gaat om de vraag wanneer er genoeg water staat om over een bepaald punt te kunnen varen, zijn de laagwaterwaarden van meer belang dan de hoogwaterwaarden. De hoogwaterwaarden zijn alleen gebruikt om het verval te berekenen tussen hoog- en laagwater.